Ο Νομάρχης Έβρου και η ολοκλήρωση του αεροδρομίου Αλεξανδρούπολης (1948)

Το χειρόγραφο έγγραφο του Νοεμβρίου 1948, συνταγμένο από τον Νομάρχη Έβρου, αποτελεί ένα διοικητικό τεκμήριο με ιδιαίτερη ιστορική αξία για τη Θράκη. Φωτίζει τις τοπικές διοικητικές συνθήκες της μεταπολεμικής περιόδου, αλλά και τις πολιτικές εντάσεις που επηρέαζαν την εξέλιξη κρίσιμων αναπτυξιακών έργων. Ανάμεσά τους, πρωτεύουσα θέση κατείχε η ολοκλήρωση του αεροδρομίου Αλεξανδρούπολης, έργο με σαφείς αναπτυξιακές και γεωστρατηγικές προεκτάσεις για την περιοχή.

Στο κείμενο αναδεικνύεται η έντονη επιθυμία του Νομάρχη να παραμείνει στη θέση του μέχρι την αποπεράτωση του έργου. Η χαρακτηριστική του δήλωση —«…θέλω να τελειώσω το αεροδρόμιο, διότι νομίζω ότι χωρίς εμένα θα μείνει στη μέση…»— αποτυπώνει ένα μίγμα προσωπικής ευθύνης, αίσθησης καθήκοντος και φόβου ότι ενδεχόμενη αλλαγή στη νομαρχιακή ηγεσία θα επιβράδυνε ή θα έθετε σε κίνδυνο την πρόοδο του έργου. Η φράση αυτή λειτουργεί ως κλειδί για την κατανόηση της διοικητικής πραγματικότητας της εποχής, όπου η συνέχεια των προσώπων συνδεόταν άμεσα με την επιτυχία μεγάλων έργων υποδομής.

Παράλληλα, το έγγραφο αποκαλύπτει το τεταμένο πολιτικό και διοικητικό περιβάλλον στο οποίο λειτουργούσε ο Νομάρχης. Ο ίδιος καταγράφει πιέσεις και υπονομευτικές ενέργειες από κύκλους που επιδίωκαν την απομάκρυνσή του, με τον Μητσόπουλο να παρουσιάζεται ως βασικός διακινητής φημών περί επικείμενης αντικατάστασής του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αβεβαιότητας, ο Νομάρχης απευθύνεται στον Γρηγόρη Χρυσοστόμου, Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, καλώντας τον να επισκεφθεί την Αλεξανδρούπολη όπου —όπως αναφέρει— τον περιμένουν πολλοί φίλοι, ανάμεσά τους και ο στενός κοινός τους γνωστός, Τσινταράκης. Η αναφορά αυτή δείχνει την προσπάθεια του Νομάρχη να κινητοποιήσει πολιτικές και προσωπικές σχέσεις για να ενισχύσει τη θέση του.

Πέρα από τις προσωπικές αγωνίες του συντάκτη, το έγγραφο αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη μελέτη των πολιτικών ισορροπιών στη Θράκη του 1948 και ταυτόχρονα αναδεικνύει τη σημασία που αποδόθηκε στην υλοποίηση του αεροδρομίου Αλεξανδρούπολης — ενός έργου που έμελλε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην τοπική ανάπτυξη και στη στρατηγική σημασία της περιοχής.

Η μαρτυρία αυτή έχει και μια ακόμη σημαντική συνέπεια: υποδεικνύει ότι οι επίσημες πληροφορίες σχετικά με το χρονολόγιο κατασκευής του αεροδρομίου χρήζουν αναθεώρησης. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Κρατικού Αερολιμένα Αλεξανδρούπολης «Δημόκριτος», ο αερολιμένας «στην αρχική του μορφή δημιουργήθηκε το 1944». Ωστόσο, το έγγραφο του 1948 αποδεικνύει ότι η κατασκευή του έργου βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη και μάλλον δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι τότε, γεγονός που καθιστά αναγκαία την επανεξέταση και επικαιροποίηση των ιστορικών στοιχείων που παρουσιάζονται επισήμως.

Το συγκεκριμένο διοικητικό τεκμήριο, επομένως, δεν προσθέτει μόνο μια νέα ψηφίδα στην τοπική ιστορία, αλλά συμβάλλει και στη διόρθωση ή συμπλήρωση της επίσημης ιστορικής αφήγησης για την ίδρυση και την ολοκλήρωση του αεροδρομίου Αλεξανδρούπολης.

 

Το ρεσιτάλ του Τζων Φάπα και η κοινωνική στήριξη στην Αλεξανδρούπολη: Ένα ιστορικό τεκμήριο του 1949

 Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον έγγραφο από το αρχείο του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, Γρηγόρη Χρυσοστόμου, φωτίζει τρεις βασικές πτυχές της δημόσιας ζωής στην Αλεξανδρούπολη τον Ιανουάριο του 1949. Στην επιστολή του προς την Έφορο Οδηγών, Ελένη Φιλιππίδη – γνωστή Ελληνίδα λαογράφος – ο Υπουργός εκφράζει τη στήριξη του Υπουργείου σε μια σημαντική πολιτιστική πρωτοβουλία: το ρεσιτάλ του Τζων Φάπα. Η αναγνώριση της σημασίας της μουσικής εκδήλωσης αποτυπώνει τη μέριμνα της πολιτείας για την ενίσχυση της πολιτιστικής ζωής κατά την δύσκολη μεταπολεμική περίοδο.

Ο Τζων Φάπας – ο οποίος εμφανίζεται λίγα χρόνια αργότερα να δραστηριοποιείται ως σκηνοθέτης σε ταινίες με τη συμμετοχή κορυφαίων καλλιτεχνών, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Κώστας Κωνσταντίνου, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης – αποτελεί χαρακτηριστική μορφή της καλλιτεχνικής δημιουργίας της εποχής.¹

Παράλληλα, στο ίδιο έγγραφο ο Χρυσοστόμου γνωστοποιεί ότι διέθεσε το ποσό των 3.000.000 δραχμών στον Σύλλογο Κυριών και Δεσποινίδων της πόλης, με σκοπό τη διανομή του σε άπορους κατοίκους ενόψει των εορτών. Η πράξη αυτή τεκμηριώνει την ουσιαστική έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης από πλευράς της πολιτείας προς τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες της περιοχής.

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στο παρθενικό ταξίδι του ατμόπλοιου Ανατολή, το οποίο – μετά την ολοκλήρωση των επισκευών του – επρόκειτο να αναχωρήσει για πρώτη φορά για την Αλεξανδρούπολη, παρουσία του ίδιου του Υπουργού. Η αναφορά αυτή αναδεικνύει την προσπάθεια ανασυγκρότησης και επανενεργοποίησης της ναυτιλιακής δραστηριότητας της εποχής, σε ένα πλαίσιο γενικότερων μεταπολεμικών αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.

Το σπάνιο αυτό τεκμήριο μαρτυρά την πολυεπίπεδη δράση του Γρηγόρη Χρυσοστόμου, τόσο στον τομέα του πολιτισμού όσο και στην κοινωνική μέριμνα και την τοπική ανάπτυξη, προσφέροντας μια πολύτιμη εικόνα για τη δημόσια ζωή της Αλεξανδρούπολης στα τέλη της δεκαετίας του 1940.

 

Σημειώσεις

1. Για τον Τζον Φάπα βλ. Ζαρκαδάκη Βασιλική, Ο Θεατρικός Μάνος Χατζιδάκις: Η συμβολή της μουσικής του στην μεταφορά του σκηνικού κόσμου μέσω των θεατρικών τραγουδιών, Διπλωματική εργασία, ΕΚΠΑ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Αθήνα 2023, σ. 89 και στο  Πατεράκη Μαρία Ελένη, Η Αθήνα μέσα από το έργο του Μάνου Χατζιδάκι, Α.Μ. 04105022, Φεβρουάριος 2012, σ. 118.
2. Για την Ελένη Φιλιππίδη, η οποία υπήρξε  Ελληνίδα λαογράφος και σημαντική τοπική μορφή των πολιτιστικών δραστηριοτήτων της περιόδου, βλ. σχετικές τοπικές αρχειακές και λαογραφικές αναφορές.
   
   
   
   
   
    

Η Περιπέτεια ενός Αρχείου: Διάσωση, Τεκμηρίωση και Προοπτικές του Αρχείου Γρηγόρη Χρυσοστόμου.

 Χθες ολοκληρώθηκε η μεταφορά και του τελευταίου μέρους του αρχειακού συνόλου του δικηγόρου και Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Γρηγόρη Χρυσοστόμου. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σημαντικό αρχείο, το οποίο περιλαμβάνει περισσότερα από 16.000 πρωτογενή ιστορικά τεκμήρια και, πλέον, αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη μελέτη της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας. Η διάσωσή του συνιστά γεγονός μεγάλης ιστοριογραφικής σημασίας, καθώς διασώζεται ένα σπάνιο σύνολο υλικού που καταγράφει πτυχές της πολιτικής, κοινωνικής και διοικητικής ζωής του τόπου.

Η διατήρηση αυτού του πολύτιμου αρχειακού θησαυρού κατέστη δυνατή χάρη στην υπεύθυνη και υποδειγματική στάση του αείμνηστου δικηγόρου Έβρου Δημητρίου Κιοτσέκογλου, καθώς και του γιου του, Δρ. Αρχαιολογίας Σταύρου Κιοτσέκογλου. Πέρα από τη συγγενική τους σχέση με την οικογένεια Χρυσοστόμου και την προσωπική εκτίμηση προς τον Γρηγόρη Χρυσοστόμου, το επιστημονικό τους υπόβαθρο και η βαθιά τους κατανόηση της ιστορικής αξίας των πηγών υπήρξαν καθοριστικά ώστε το υλικό να μη χαθεί, να μη διασκορπιστεί και να μη καταστραφεί, όπως συχνά συμβαίνει με ιδιωτικά αρχεία.

Ακολούθως, το αρχειακό υλικό γνωστοποιήθηκε στον νόμιμο κληρονόμο και γιο του Γρηγόρη Χρυσοστόμου, Ζαφείρη Χρυσοστόμου, ο οποίος όχι μόνο παρείχε την απαραίτητη άδεια αξιοποίησης, αλλά και προσέφερε επιπλέον υλικό, εμπλουτίζοντας ακόμη περισσότερο την αρχειακή συλλογή.

Η διάσωση, ταξινόμηση, τεκμηρίωση και αξιοποίηση του αρχείου αποτελούν σήμερα προτεραιότητα, ενώ το υλικό εμπλουτίζεται συνεχώς και με άλλες αρχειακές προσφορές. Η διαδικασία αυτή, όμως, δεν είναι χωρίς δυσκολίες: η αποδελτίωση χιλιάδων εγγράφων, η διασφάλιση των συνθηκών φύλαξης, η τεκμηρίωση του ιστορικού πλαισίου κάθε τεκμηρίου και η ψηφιακή του παρουσίαση απαιτούν χρόνο, γνώση, οργάνωση και συνεχή προσπάθεια.

Στο πλαίσιο της ανάδειξης και της δημόσιας διάχυσης του υλικού, έχει δημιουργηθεί το ιστολόγιο
https://gxrisostomou.blogspot.com/

και η σελίδα στο Facebook
https://www.facebook.com/groups/831518996067399

μέσω των οποίων παρουσιάζονται συστηματικά τεκμήρια ενταγμένα στο ιστορικό τους πλαίσιο— πρακτική πρωτοποριακή για τοπικά και ιδιωτικά αρχεία, που ενισχύει τόσο την ιστορική κατανόηση όσο και τη χρηστική αξία του υλικού.

Ένας από τους πιο φιλόδοξους στόχους της προσπάθειας είναι η δημιουργία Κέντρου Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, το οποίο θα μπορούσε να στεγαστεί στο σπίτι του Γρηγόρη Χρυσοστόμου—έναν χώρο που συνδέεται άμεσα με τη ζωή και τη δράση του και που δικαιωματικά θα έφερε το όνομά του. Ένα τέτοιο κέντρο θα αποτελούσε σημείο αναφοράς για μελλοντικούς ερευνητές και εκπαιδευτικούς, συμβάλλοντας στην καλλιέργεια της δημόσιας ιστορίας.

Μέχρι τότε, η συνέχιση της διάσωσης, της ταξινόμησης και της επιστημονικής αξιοποίησης του αρχειακού υλικού αποτελεί τη βασική μας προτεραιότητα.

Δημήτρης Μερκούρης
MSc Δημόσια Ιστορία

"Η Απελευθέρωση της Αλεξανδρούπολης, η Γαλλική και Ελληνική Σημαία και το Πατριωτικό Όραμα της Θράκης και της Κύπρου—Επετειακός Λόγος Ι. Καρύδη, «Διευθυντή» Νομαρχίας, 14 Μαΐου 1956"

 Το κείμενο του Ι. Καρύδη, «διευθυντή» της Νομαρχίας Αλεξανδρούπολης, αποτελεί μια σπάνια τελετουργική ομιλία–μαρτυρία, η οποία καταγράφει με ζωντανές λεπτομέρειες τα γεγονότα της απελευθέρωσης της πόλης το 1920 και αναδεικνύει τη σημασία τους για την ελληνική Θράκη και τον ευρύτερο ελληνισμό.

Κεντρική θέση στην αφήγηση κατέχει το ιδιότυπο ιστορικό σκηνικό που διαμορφώνεται μετά τις περιόδους βουλγαρικής και οθωμανικής κατοχής: οι Γαλλικές Αρχές είναι οι πρώτες που υψώνουν τη γαλλική σημαία στην Αλεξανδρούπολη, σηματοδοτώντας έμπρακτα τη διεθνή υποστήριξη προς τα ελληνικά δίκαια. Λίγο αργότερα, ο ελληνικός στρατός αναλαμβάνει τη σκυτάλη και υψώνει την ελληνική σημαία σε μια ιδιαίτερα συγκινητική τελετή, με τη συνοδεία γαλλικής μουσικής και ενθουσιώδεις πανηγυρισμούς του λαού. Το επεισόδιο αυτό, σχεδόν λησμονημένο σήμερα, φωτίζει τον καθοριστικό ρόλο της Γαλλίας στη διπλωματική και στρατιωτική πορεία προς την απελευθέρωση της Θράκης.

Ο Καρύδης τονίζει με συνέπεια τη διαχρονική αξία της ενότητας και της ελευθερίας, καθώς και το πατριωτικό χρέος των νέων γενεών να τιμούν τους αγώνες των προγόνων και να συνεχίζουν την προσπάθεια για εθνική αυτοδιάθεση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά του στην Κύπρο, την οποία προβάλλει ως το επόμενο μεγάλο εθνικό αίτημα του ελληνισμού, συνδέοντας νοητά την ιστορική εμπειρία της Θράκης με τον σύγχρονο –τότε– κυπριακό αγώνα. Η σύνδεση αυτή προσδίδει πανελλήνιο εύρος στο μήνυμα της ομιλίας και αποκαλύπτει την ολιστική αντίληψη του συντάκτη για τη γεωπολιτική και εθνική ενότητα του ελληνικού κόσμου.

Το τεκμήριο αυτό αποτελεί πολύτιμο μνημείο συλλογικής μνήμης και ιστορικής τεκμηρίωσης, καθώς διασώζει στοιχεία που δεν έχουν ευρέως καταγραφεί: την ανύψωση της γαλλικής σημαίας, την ύπαρξη ρωσικού μνημείου, τη μνεία των μπεκτασίδων, τη συμμετοχή των συμμάχων στον πανηγυρισμό της ελευθερίας, καθώς και τον εορταστικό χαρακτήρα της εθνικής τελετής με έντονη διεθνή διάσταση. Παράλληλα, αναδεικνύει τη σύνδεση του θρακικού αγώνα με το όραμα της απελευθέρωσης της Κύπρου, ως αναπόσπαστου μέρους του ελληνικού έθνους.

Η επίσημη υπογραφή του Ι. Καρύδη, στελέχους της τοπικής διοίκησης, προσδίδει στο κείμενο ιδιαίτερη βαρύτητα και αξιοπιστία, καθιστώντας το καθρέφτη της πολιτικής και κοινωνικής οπτικής της εποχής.