Τα Πεπραγμένα της Κυβερνήσεως Πλαστήρα - Βενιζέλου 28/10/1951 - 10/10/1952

 

Η κυβέρνηση Πλαστήρα-Βενιζέλου, που ανέλαβε την εξουσία στις 28 Οκτωβρίου 1951 και παρέμεινε έως τις 10 Οκτωβρίου 1952, υπήρξε μια σημαντική πολιτική περίοδος για την Ελλάδα της μετεμφυλιακής εποχής. Ας εξετάσουμε συνοπτικά τα πεπραγμένα της:

Πολιτική Σταθερότητα και Ενότητα

1. Συνεργασία Σοσιαλιστών και Φιλελευθέρων: Η κυβέρνηση σχηματίστηκε από το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου και τον Ελληνικό Συναγερμό του Νικολάου Πλαστήρα, αντανακλώντας μια προσπάθεια συνεργασίας ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις.
2. Αναζήτηση Κοινωνικής Συμφιλίωσης: Η κυβέρνηση προσπάθησε να καταλαγιάσει τα πάθη του εμφυλίου πολέμου (1946-1949) και να προωθήσει την εθνική συμφιλίωση.

Οικονομική Πολιτική

1. Ανοικοδόμηση και Ανάπτυξη:
• Η χώρα βρισκόταν ακόμα σε φάση ανοικοδόμησης μετά τις καταστροφές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου.
• Προτεραιότητα δόθηκε στη βελτίωση της αγροτικής παραγωγής και στη στήριξη της υπαίθρου.
2. Βοήθεια μέσω του Σχεδίου Μάρσαλ:
• Εξακολούθησε η αξιοποίηση της οικονομικής βοήθειας από το Σχέδιο Μάρσαλ, η οποία συνέβαλε στην ανασυγκρότηση υποδομών και στη βελτίωση των βιομηχανικών δυνατοτήτων.
3. Εργασιακή Πολιτική:
• Επιχειρήθηκε η βελτίωση των συνθηκών εργασίας και η αύξηση του κατώτατου μισθού, αν και η οικονομική στενότητα περιόρισε τα αποτελέσματα.

Εξωτερική Πολιτική

1. Ένταξη στο ΝΑΤΟ:
• Στις 18 Φεβρουαρίου 1952, η Ελλάδα εντάχθηκε επίσημα στον Οργανισμό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), ενισχύοντας τη θέση της στον δυτικό συνασπισμό κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
• Η ένταξη αυτή αποτέλεσε κομβικό σημείο για την ασφάλεια της χώρας και την εδραίωση της δυτικής της ταυτότητας.
2. Σχέσεις με τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή:
• Η κυβέρνηση επιδίωξε την ανάπτυξη στενότερων σχέσεων με τις γειτονικές χώρες, ενώ ταυτόχρονα διατήρησε την εστίασή της στη συνεργασία με τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις.

Κοινωνική Πολιτική

1. Στήριξη Υγείας και Παιδείας:
• Δόθηκε έμφαση στη βελτίωση της δημόσιας υγείας, αν και οι οικονομικές δυσκολίες περιόρισαν τις δυνατότητες για ριζικές αλλαγές.
• Επιχειρήθηκε η ενίσχυση της δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά οι προσπάθειες ήταν περιορισμένες λόγω των δημοσιονομικών περιορισμών.
2. Μέριμνα για τους Πρόσφυγες:
• Λήφθηκαν μέτρα για τη στήριξη των θυμάτων του εμφυλίου, ιδιαίτερα των προσφύγων και των εκτοπισμένων.

Προβλήματα και Τέλος της Κυβέρνησης

1. Εσωτερικές Αντιφάσεις:
• Η συνεργασία Πλαστήρα-Βενιζέλου χαρακτηρίστηκε από συγκρούσεις και διαφορετικές προσεγγίσεις σε ζητήματα πολιτικής.
• Η εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία δυσχέρανε τη λήψη αποφάσεων.
2. Πτώση Κυβέρνησης:
• Η κυβέρνηση κατέρρευσε τον Οκτώβριο του 1952, κυρίως λόγω των αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ των συμμάχων της, αφήνοντας παρακαταθήκη τις προσπάθειες για σταθεροποίηση της χώρας.

Συμπέρασμα

Η κυβέρνηση Πλαστήρα-Βενιζέλου προσπάθησε να σταθεροποιήσει την Ελλάδα σε μια ταραγμένη εποχή, δίνοντας έμφαση στην εθνική συμφιλίωση, τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την οικονομική ανάκαμψη. Ωστόσο, οι οικονομικές δυσκολίες και οι πολιτικές εντάσεις περιόρισαν την αποτελεσματικότητά της.